David Arkenstone Solitude

David Arkenstone Solitude

Eenzaamheid komt voort uit oprechte tederheid, een “verlangen om uit de eenzaamheid tevoorschijn te komen, om weer deel te nemen aan een lichtere wereld”. Het viert ook persoonlijke eenzaamheid als een groei-element. Terwijl Arkenstone vaak componeert in de Keltische of wereldmuziekgenres, is hier duidelijk een neoklassieke invloed te horen. Naast de piano- en synthesizerbijdragen van Arkenstone zijn ook viool, cello en altviool van belang. Het gebruik van de Hardanger fiddle op een nummer met een IJslandse titel suggereert Scandinavisch, maar de muziek - twaalf tracks over 50 minuten - lijkt meer klassiek dan folk te omarmen. De composities zijn ongehaast en bevatten veel ruimte; de stemming is open en reflectief; er is geen haast, geen bombast, geen nadrukkelijke climax - alleen een stil verlangen. Solitude werkt goed als achtergrondmuziek omdat je de tijd hebt om erbij te zitten en na te denken.

Tracklist David Arkenstone Solitude:

01 Jökulsaron 00:04:13
02 Emergence 00:03:51
03 The Cerulian Frost 00:04:12
04 Waiting for the Moon 00:04:07
05 Without Wind or Tide 00:04:02
06 Waiting for the Sun 00:03:53
07 Lament of the Ice Giants 00:04:08
08 Mare Tranquilitatis 00:04:44
09 Ripples in Time 00:04:04
10 Reflections in the Empty Space 00:04:22
11 The Silence of Snow 00:04:17
12 I Closed My Eyes and Autumn Passed 00:03:05
Total Time 00:48:58

Tekst op hoesje:
Solitude comes from a place of genuine tenderness, a “yearning to emerge from solitude, to rejoin a brighter world.” It also celebrates personal solitude as a growth element. While Arkenstone often composes in the Celtic or world music genres, here neo-classical influence is evident. Apart from Arkenstone’s piano and synth contributions, additional instrumentation includes violin, cello, and viola. The use of the Hardanger fiddle on a song with an Icelandic title suggests Scandinavian, but the music – twelve tracks over 50 minutes – seems to embrace more classical than folk. The compositions are unhurried and contain quite a lot of space; the mood is open and reflective; there is no hurrying, no bombast, no emphatic climax – only a quiet longing. Solitude works well as background music as you have time to sit with it and reflect.